وقتی تربیت معنا می‌گیرد؛

خانواده؛ نخستین مدرسه انتظار

در روزگاری که شتاب زندگی، معنا را به حاشیه می‌راند، خانواده می‌تواند چراغی باشد برای پیوند دل‌های نسل نو با فرهنگ انتظار؛ جایی که «منتظر بودن» نه یک واژه، که شیوه‌ای از زیستن می‌شود.
اشتراک گذاری
05 دی 1404
3 بازدید
کد مطلب : 1688

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی میانخبر به نقل از بلاغ؛ در روزگاری که تربیت نسل آینده با چالش‌های پیچیده فرهنگی، اجتماعی و رسانه‌ای روبه‌روست، بازخوانی نقش خانواده در شکل‌دهی هویت معنوی فرزندان اهمیتی دوچندان یافته است.

مفهوم «انتظار» به‌عنوان یکی از عمیق‌ترین باورهای دینی، زمانی می‌تواند به نیرویی سازنده در جامعه تبدیل شود که از بستر خانواده آغاز گردد. در همین راستا، مریم آل‌داوود، کارشناس خانواده در گفتگو با خبرنگار بلاغ با نگاهی تربیتی به تبیین نقش خانواده در پرورش نسل مهدوی و تربیت منتظران واقعی می‌پردازد.

مریم آل‌داوود در گفتگو با خبرنگار بلاغ با نگاهی تربیتی و اجتماعی به مفهوم انتظار، اظهار کرد: اگر خانواده‌ها نقش خود را در تربیت نسل مهدوی به‌درستی بشناسند، انتظار از حالت شعاری خارج شده و به یک سبک زندگی پویا و مسئولانه تبدیل خواهد شد.

وی افزود: خانواده نخستین و اثرگذارترین نهاد تربیتی است؛ جایی که کودک، ارزش‌ها را نه با آموزش مستقیم، بلکه با مشاهده رفتار والدین می‌آموزد. اگر انتظار در خانه جاری باشد، فرزند آن را زندگی خواهد کرد.

کارشناس دینی حوزه خانواده تأکید کرد: تربیت نسل مهدوی، صرفاً آموزش مفاهیم دینی نیست، بلکه پرورش انسان‌هایی مسئول، اخلاق‌مدار و امیدوار است؛ انسان‌هایی که خود را در برابر جامعه و آینده آن متعهد می‌دانند.

آل‌داوود، با بیان اینکه انتظار حقیقی با «عمل» معنا می‌شود؛ گفت: کودکی که عدالت، صداقت و احترام را در فضای خانواده تجربه می‌کند، درک عمیق‌تری از فلسفه ظهور خواهد داشت.

وی نقش والدین را الگویی زنده دانست و عنوان کرد: نمی‌توان از فرزندان انتظار دینداری فعال داشت، در حالی که والدین خود در رفتار اجتماعی و اخلاقی، نشانی از انتظار نمی‌دهند.

کارشناس دینی حوزه خانواده با اشاره به اهمیت گفت‌وگو در خانواده، متذکر شد: صحبت کردن درباره امید به آینده، عدالت جهانی و مسئولیت فردی، ذهن کودک را برای پذیرش مفهوم انتظار آماده می‌کند.
 
به گفته آل‌داوود، خانواده منتظر، خانواده‌ای است که ناامیدی را ترویج نمی‌کند و در برابر مشکلات، رویکردی صبورانه و امیدوار دارد؛ چراکه انتظار، تمرین صبر آگاهانه است.

این کارشناس خانواده نقش مادران را در تربیت نسل مهدوی بسیار برجسته می‌داند و می‌گوید: مادر، محور عاطفی خانواده است و می‌تواند مفاهیم عمیق را با زبان محبت به فرزند منتقل کند.

آل‌داوود معتقد است: پدران نیز با ایجاد احساس امنیت، مسئولیت‌پذیری و عدالت‌خواهی، نقش مکملی در شکل‌گیری شخصیت منتظر واقعی ایفا می‌کنند.

وی با بیان اینکه اگر انتظار صرفاً به مناسبت‌ها و مراسم محدود شود، اثر تربیتی خود را از دست می‌دهد؛ افزود: نسل مهدوی در بستر زندگی روزمره شکل می‌گیرد، نه فقط در آیین‌ها.

به باور این کارشناس خانواده، آموزش مهارت‌های اخلاقی مانند کنترل خشم، احترام به تفاوت‌ها و روحیه همکاری، از مهم‌ترین مؤلفه‌های تربیت منتظران واقعی است.

آل‌داوود تأکید کرد: منتظر واقعی، فردی منزوی و منفعل نیست؛ بلکه انسانی فعال است که برای اصلاح خود و جامعه تلاش می‌کند و این روحیه از خانواده آغاز می‌شود.

وی فضای مجازی را نیز فرصتی دوگانه برشمرد و گفت: خانواده‌ها باید با سواد رسانه‌ای، فرزندان را در مسیر درست هدایت کنند تا پیام انتظار، در هیاهوی اطلاعات گم نشود.

به گفته آل‌داوود، خانواده‌ای که محبت، معنویت و مسئولیت اجتماعی را توأمان پرورش دهد، بستر شکل‌گیری نسلی خواهد بود که انتظار را آگاهانه انتخاب کرده است.

وی در جمع‌بندی سخنان خود یادآور شد: اگر خانواده‌ها باور کنند که هر رفتار کوچک آن‌ها، قدمی در مسیر تربیت نسل مهدوی است، آن‌گاه انتظار از یک مفهوم ذهنی، به جریانی زنده در جامعه تبدیل می‌شود؛ جریانی که منتظران واقعی را برای ساختن فردایی روشن آماده می‌کند.

به گزارش بلاغ؛  آنچه از این گفت‌وگو برمی‌آید، آن است که انتظار، مفهومی انتزاعی و دور از زندگی روزمره نیست، بلکه جریانی زنده است که در رفتار، گفتار و روابط خانوادگی شکل می‌گیرد.

خانواده‌ای که بر پایه محبت، مسئولیت‌پذیری و امید بنا شده باشد، می‌تواند نسلی را پرورش دهد که در دوران انتظار، فعال، آگاه و اثرگذار باشد؛ بی‌تردید، تربیت منتظران واقعی از خانه آغاز می‌شود و آینده جامعه در گرو همین انتخاب‌های تربیتی امروز خانواده‌هاست.

انتهای خبر/

این مطلب بدون برچسب می باشد.

نوشته های مشابه

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.